Busillis jè nu termini strummintàtu artificiarmènti ca stapìssi a ddìri na "prubblimàtica camurriùsa e di diffìcili suluzziòni".
Addirìva di 'na sillabazziòni sbagghiàta dâ frasi latina "in diebus illis" (''nta di jorna o a ddi tiempi).
Ri cani a sprissioni "nun arrinièsciu a arrisòvviri stu busillis" o "cani c'eni nu busillis".

Sicunnu li cunta di l'antichi, n'amanuenzi ca stapìa ricupiannu nu testu di lu Vancilu addummannau a Gghiuvanni ri Curnuvagghia (ca. 1170, John of Cornwall) chi stapìa a diri lu tèrmini 'busillis'.
Quannu cuntrullarru scuprierru ca 'nta lu testu rigginàli ci stapìa scrittu

"in diebus illis magnis plenæ" ('nta ddi jorna c'erunu nu munzieddu ri cosi").

L'amanuenzi, mmèci, avìa sbagghiatu e ricupiàu

"indie busillis magnis plenæ" ('nta l'India c'erunu nu munzieddu di ranni busillis"),

unni "busillis" arrapprisintava lu casu genitivu di n'iputetico sustantivu maschili c'avia circatu ri diclinàri.

Lu sbagghiu di l'amanuenzi addiventa cumprinzibbili sissi cunzidira ca l'usu ri lassari nu spazziu 'ntra i palori jèni n'acqusizzioni ricenti.
Nun tutti i lincui u fanu:
lu cinisi e a ciappunisi muderni, p'a isempiu, scrivunu l'idioggrammi senza 'ntirruzzioni. Li spazzi nun binniru usati nta lu latinu finu a lu 600 d.C. – 800 d.C. circa.
Allu loru postu s'a usava lu puntu mìdianu.
Oggi lu tèrmine vèni utilizzatu nta lu linguaggiu di l'intillittuali p'a indicari nu granni pasticciu o na situazzioni ri granni cunfuzioni.
Cu stu significatu a statu macari utilizzatu ri Alissandru Manzoni nta lu triricèsimu capitulu rei Prumessi Sposi, lu su rumanzu cchiu famosu.

Voci correlate cancia