Curradinu di Hohenstaufen

Curradinu (chiamatu puru Curradu lu Giùvani, Curradinu lu Picciottu, Curraddu V, Lingua tudisca Konradin o Konrad V, o Konrad der Jüngere) (Wolfstein, Svevia, 25 di marzu, 1252Nàpuli, 29 di uttùviru, 1268), Duca di Svevia, fu re di Girusalemmi1254 ô 1268 e re di Sicilia1254 ô 1258. Curradinu era figghiu dû re tudiscu Curradu IV di Hohenstaufen, e di Elisabetta, figghia di Ottu II di Bavaria, Duca di Bavaria.

Nu ritrattu di Curradinu

Biografìa cancia

Sò patri murìu ntô 1254 e appi a stari cu sò ziu, Luiggi II, Duca di Bavaria Auta. Li soi parenti rinisceru tèniri la Svevia p'iddu. Ntâ Sicilia, lu fratastru di sò patri, Manfredi di Sicilia, cuntinuava comu riggenti, ma già appi ntinzioni pi pigghiari la curuna p'iddu stissu.

La chiesa cattòlica, spiciarmenti Papa Nnuccenziu IV assicutau Curradinu cu stissu malusangu furiusu c'avìa avutu contra sò nannu, Fidiricu II di Hohenstaufen (o Fidiricu I di Sicilia), e cuntinuava pruvari a dari lu regnu di Sicilia a prìncipi forasteri. Lu succissuri di Nnuccenziu, Papa Lissandru IV, sempri câ stissa fantasia, uffrìu li terri di Hohenstaufen ntâ Girmania a Alfonsu X di Castiglia, e vietaru l'elezzioni di Curradinu comu lu re dî rumani.

Ntô 1258 Curradinu vinni ammitatu a vìniri in ItaliaGuelfi di Firenzi: l'addumannaru a jiri a cummattari contra Manfredi, ca avìa appena addivintatu re di Sicilia doppu na nutizzia fausa chi dicìa ca Curradinu era mortu. Luiggi rifiutò a jiri pi sò niputi (c'ancura avìa sulu sei anni d'etati). Ntô 1266 lu cunti Carlu d'Angiò, vinni ammitatu dû novu Papa Climenti IV, e ammazzau Manfredi ô Cummattimentu di Beniventu, pigghiannu tutta l'Italia miridiunali. Ntô 1268, a l'etati di sidici anni, Curradinu s'addicchiarau lu re di Sicilia e jiu in Italia cu n'asèrcitu pi ripigghiari lu regnu di Sicilia.

Tanti parti d'Italia avìanu pigghiatu lu latu di Curradinu, spiciarmenti li citati di Pavia, Pisa and Siena. Ntô 1267 tanti citati ntâ Sicilia s'arribillaru contra lu cuvernu d'Angiò, ma Palermu e Missina tìnniru la fiducia cu Carlu. La rivurtata si juncìu la Calabbria e la Pugghia. Ntô giugnettu 1268, Curradinu trasìu a Roma comu un cunquistaturi.

Avanzannu a Lucera si junciu chî forzi saracini unni avìanu campatu nzinu dî tempi di sò nannu. Lu 23 di austu, 1268 lu sò asèrcitu multi-nazziunali di taliani, spagnoli, rumani, àrabbi e tudischi si ncuntrau chiddu di Carlu ô Cummattimentu di Tagghiacozzu, in Italia cintrali. L'asèrcitu di Curradinu vinni battutu e iddu era arristatu. Vinni cunnannatu comu tradituri e appi la testa tagghiata.

Lu regnu di Sicilia arristau pi nu tempu cu Carlu d'Angiò, ma doppu li Vèspiri siciliani ntô 1282 vinni spartutu pi dui; l'aredi di Manfredi aragunisi ritìnniru la Sicilia e l'Angiò cuntinuaru cuvirnari l'Italia miridiunali, canusciuta comu lu Regnu di Napuli.


Pridicissuri: Re di Sicilia Succissuri: [[Mmàggini:{{{Mmàggini}}}|30px]]
Curradu IV di Hohenstaufen 1254 - 1258 Manfredi di Sicilia I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
con
con con con
Curradu IV di Hohenstaufen {{{data}}} Manfredi di Sicilia
  Storia dâ Sicilia  
pristoria | èbbica finicia | èbbica greca | èbbica rumana | èbbica vànnala | èbbica gòtica | èbbica bizzantina | èbbica àrabba | èbbica nurmanna | èbbica sveva
èbbica angiuina | èbbica aragunisa | èbbica spagnola | èbbica piemuntisa | èbbica burbònica | èbbica cuntimpurània