A megghiu visula

Quannu li strati nun èranu aspartati, ma èranu fatti chî bàsuli di petra làvica, li carusi jucàvanu a megghiu visula.

Ognunu metti li sordi pi criari lu premiu dô jocu.

Ogni carusu pigghia na munita e la jetta nta l'aria, circannu, quannu casca ‘n terra, di fàrila agghicari ntô centru di la visula (mattunella) ca s’avìa nnicatu n pricidenza; doppu dô primu, macari l’àutri carusi jèttanu ognunu la propia munita.

Cu è ca nzerta o s’avvicinau cchiù assai ô centru di la visula, joca pi primu e appoi tutti l’àutri a secunnu l’òrdini.

La musurazzioni dâ munita rispettu ô centru dâ visula, veni fatta cu attinzioni, picchì di chissa dipenni cu joca pi primu (lu jocu veru e propiu nun è ancora accuminzatu).

Si ci sunnu ntrippitazioni diversi, allura si pigghia na fuscagghia (ramuscellu) e cu chissu si musura la distanza tra lu centru di la visula e li muniti.

Na vota ca veni stabbulutu lu turnu pi cu joca prima e cu veni doppu, lu primu carusu pigghia tutti li muniti di lu premiu, li metti tutti una supra a l’àutra, tutti cô stissu versu (tutti testa o tutti cruci), e li jetta tutti nta l’aria :

li muniti ca càscanu ‘n terra ammustrannu la testa, venunu vinciuti dô primu jucaturi, mentri l’àutri vèninu jittati nta l’aria dô secunnu jucaturi e accussì 'nzichitanza finu a quannu finìsciunu li muniti.