Lu signu Dd, dd è lu cchiú carrattirísticu signu dû sicilianu, chi veni spissu rapprisintatu simpricimenti comu dd, o puru comu: Ḍḍ, ddh, e ddr. Lu dizziunariu di Piccutu mustra stu sonu cû signu: ḍḍ.[1]

La prununzia pò èssiri disfícili pî forasteri ma puru la rapprisintazzioni gràfica havi sempri statu nu prubbrema pâ lingua siciliana. Facirmenti ddr havi quarchi currispunnenza cû sonu, sicuarmenti megghiu di dd, chi è nu puru signu cumminziunali chi spissu veni cunfunnutu cu dd (lu radduppiamentu di d). Difatti ḍḍ di aḍḍivari havi nu sonu diversu di dd (lu radduppiamentu di d) di addunàrisi.

Pi sèculi tanti si hannu circatu di scrivìrilu 'n varî modi, ma ogni vota turnamu a dd.

Sillabbicamenti, li palori cu ḍḍ hannu a èssiri spartuti d'accussí: ca-va-ḍḍu, cu-te-ḍḍu, ma-ḍḍu-ni.[2]

Lu ḍḍ majúsculu veni scrittu comu Ḍḍ.

Vuci currilati cancia

Rifirimenti cancia

  1. Centro di Studi Filologici e Linguistici Siciliani (1977-2002) Vocabolario Siciliano, 5 vulumi a cura di Giorgiu Piccittu, Catania-Palermo
  2. Camilleri, Salvatore (1998) Vocabolario Italiano Siciliano, Edizioni Greco, Catania.