L'ùrtima distruzzioni di Catania pi lava

La muntagna scassò agghiri Niculosi l’ùnnici Marzu1669 e accuminzò a vummicari nu ciumi di focu nfirnali.

Li paisi di Guardia, Malpassu (òi Belpasso), Munpileri e àutri ca èranu nta la stissa direzzioni, furu prestu agghicati dô ciumi di lava e abbruciaru. La pupulazzioni fuìu a Catania, unni fu ricuvirata nta diversi difici di la citati. Appoi, pi lu granni affrussu di pupulazzioni, fu misu a dispusizzioni, fora dâ citati, a sittintriuni, nu granni spàzziu unni si furmò nu grossu burgu, ca òi addivintò parti di la citati.

Catania cummigghiata di la lava nta na stampa di l'èbbica

Biatu li spiranzi si scancillaru e cci s'arrinnìu cuntu ca ddu granni ciumi di lava nfucata currìa agghiri Catania.

Lu Sinatu, ntonzi, ci mannò a diri ô viceré, duca di Alburquerque, ca la situazzioni era gravìssima e ci spiò lu primmissu di putiri spènniri qualsiasi cifra di picciuli pi fruntiggiari zoccu stava succidennu: lu primmissu fu dunatu.

Li casi dê paisi abbruciati, furu spugghiati, prima ca di lu focu, dê latri e dunca ô chianu dâ Porta di Aci, e dô Casteddu, e ntâ chiazza dô mircatu furu chiantati li furchi. Tutti li Porti vìnnuru chiusi e nta tri di iddi furu misi tri Nòbbili pi cuntrullari la trasuta di genti suspetta. Fu fattu nu “ monti di Pietati” cu li picciuli ca pruntamenti ci misi ginirusamenti lu prìncipi di Bìscari Agatino Paternò. Pani e vìviri vìnniru spartuti a la cchiù misiràbbili genti.

Quannu agghicò a Catania lu ciumi di lava ncanniscenti, nta sei uri cummigghiò tuttu lu lacu di Nìcitu e lu vadduni ca l’atturniava. Lu sìdici di Aprili, doppu ca sdirubbò l’acquidutti ca purtàvunu l’acqua a Catania, juncìu e superò lu Vastioni di li nfetti, allacò li mura ca si stinnìanu dô Vastiuni finu â Porta dê canali e cummigghiò li ruvini dâ Naumachìa e dô Circu màssimu; appoi cummigghiò li Vastiuni di S.Giorgiu e di S. Cruci sutta lu Casteddu; distruggìu 36 canali ntâ marina, mentri Porta dê canali fu murata cu muru duppiu, pi bluccàricci la strata a la lava. La lava trasìu ntô mari, pi na larghizza di dui migghia e na lunghizza agghiri lu mari di n’àutru migghiu.

L’ùrtimu jornu di Aprili, fu pi Catania n’àutru jornu di granni scantu: lu turrenti di focu dô Vastiuni dô tunnaru, ca parìa astutatu, mannò fora n’àutra currenti nova, ca trasìu ntô giardinu dê binidittini; spartutu nta dù novi lingui, una di idda niscìu ntâ strata e ancanghiò bruciànnula la cresia di S.Maria Maggiuri e tanti jardini; l’àutra lingua, doppu ca cummigghiò lu chianu avanti a cresia dô munasteru, currìu agghiri li cresî di S. Bàrbara e S. Crispinu e appoi agghiri la cuntrada dô Cursu, unni abbbruciò tantìssimi casi.

Catania fu distrutta n’àutra vota.