Manzarda
La manzarda, n architittura, è nu lucali arricavatu ntôn suttatettu o àtticu.
.jpg)
Lu tèrmini manzarda diriva dû francisi mansarde, ca diriva dû nomi di l'architettu francisi François Mansart (1598-1666) c'utilizzau stu tipu d'architittura.
S'usau tali tipu di tettu a pàrtiri dû Mediuevu e ntô sèculu XVII.
Lu lucali s'arricava tràmiti na dispusizzioni particulari dâ fàuda dû tettu: na pinnenza nurmali ntâ parti chiù àuta e cintrali (ossìa la parti dû curmu), na pinnenza chiù nclinata, quasi virticali, ntâ parti chiù pirimitrali (zona di grunna).
L'ambienti nterni ca s'attròvanu sutta (ditti pur'iddi manzarda) pìgghianu luci di finestri posti ntô trattu chiù nclinatu.
Na manzarda pò aviri finestri virticali o abbaini ca pirmèttinu d'uttèniri na luci bona.
Si difinisci manzarda, pi stinzioni, midemma la parti di l'abbitàculu ca sta susu la cabbina di guida d'un "camper" (autocaravan) p'uspitari un lettu matrimuniali, un lettu sìngulu oppuru dî mòbbili.