Miciàciu

Sta pàggina è òrfana, zzuè nun àvi lijami a tràsiri. Pi favuri, agghiunci na lijami a sta pàggina e scancella st'abbisu. Pâ lista cumpleta dî pàggini òrfani, vidi a pàggina dâ catigurìa.

Miciàciu e' nu sustantivu chi signìfica dijunu o scarsizza, zzoè nun aviri abbastanti di manciari.

Mòriri (o muriri) di miciàciu voli diri mòriri di fami. Si senti macari la furma «miciàcia».

Àutri furmi dâ palora: biciàciu, diciàciu, miciàsi, misciàsciu, muciàciu.

L'aggittivu e' «smiciaciatu» chi voli diri: malupattutu, allaccaratu, musuluccu, allasagnatu, smèusu, sparapàulu, assiringatu.

Modi di diri

• «si nni jìu di miciàciu» - vinni cunzumatu cu na macanza di sustanza e alimintazzioni
• «fari 'i cosi a-mmiciàciu» - mpastizzari; far la frascàtula; nfrasciamari; ncudduriari

Nnâ littiratura siciliana

Ninu Martogghiu scrissi na cummedia: San Giuvanni Dicullatu ntra cui lu prutagunista si chiama: Mastru Austinu Miciaciu.

Etimoluggìa

La palora veni dû francisi: mesaise.