Sibilla Aleràmo, lu veru nomi era Rina Faccio, (Alessandria, 14 di austu 1876Roma, 13 di jinnaru 1960) fu na scrittrici taliana.

Sibilla Aleramo

Figghia di Ambrogio Faccio, prufissuri di scenzi, e di Ernesta, casalinga, era la chiù granni di quattru frati. Stetti a Milanu finu a dùdici anni, poi sò patri appi lu postu di diriggenti a Portu di Civitanova Marchi.

Nfanzia e aduliscenza - La prima vita cancia

Appi na giuvintù nfilici: Lu matrimoniu di li sò ginitura fu un fallimentu e sò matri tintò di ammazzàrisi. A sìdici anni accuminciò a trevagghiari comu bibblioticara nni la fàbbrica di sò patri. Era nfilici, suffrìa troppu e si jiccò di lu barcuni. Rimasi sempri suggetta a esaurimenti nirvusi.

Fu obbrigata a maritàrisi cu Ulderico Pierangeli picchì era rimasta mprinata, ma persi lu picciriddu. Era priggiunera di un matrimoniu chi nun avìa vulutu e di un maritu maniscu e vosi pruvari a aviri n'àutru figghiu, nascìu sò figghiu Walter, ma la nàscita di stu picciriddu nun canciàu li cosi e allura idda si mmilinàu ma anchi stavota fu sarvata. Accuminciò accussì a scrìviri cunti e artìculi e travagghiava puru na giurnali pi fìmmini (Vita moderna), anchi si avìa fattu sulu la scola lementari.

La secunna vita cancia

Si nni jìu a stari a Milanu, cu la famigghia di lu maritu; nni lu 1899 accuminciàu, appi lu postu di diriggenti di lu giurnali Italia femminile. Si vulìa lassari cu sò maritu ma fu obbrigata cu li lignati a ristari. Sulu nni lu 1901 arriniscìu a lassàrilu ma appi a lassari pi sempri puru a sò figghiu, vasinnò iddu nun la lassava jiri, accuminciò allura pi idda na vita nova.

Dapprima si misi cu lu pueta Damiani, poi happi na storia longa cu lu scritturi Giovanni Cena, diritturi di la rivista littiraria Nuova Antologia. Nni lu 1906 fu pubbricatu lu sò primu libbru, Una donna, un rumanzu chi assimigghia a la sò storia. 'N sta occasioni la scrittrici pigghiàu lu nomi di Sibilla Aleramo.