"Còmmisu" : Diffirenzi ntrê virsioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
a
Riga 19:
Si penza ca doppu â culunizzazioni [[Greci|greca]] ntô Cozzu d'Apollu c'era la mistiriusa [[Kasmenai]], na cità mìtica.
 
Un saccu sù li resti grechi e rumani: mpurtanti sunnu li termi [[Dianae Fons]], vicinu â chiazzaChiazza Fonti Diana.
 
L'arrivu dê [[Bizzantini]], doppu îdi scurrirìi dê barbaribàrbari, detti nu novu arrisbigghiu: la citati si pigghia li mura e tutti li nùclii abbitativi si mèttunu nzèmmula pi furmari lu casali di Còmicio (chiamatu appoi Jhòmiso).
 
Ma la vera storia di la cità accumenza cu li l'Aragunisi ca dannudùnanu lu fèudu dû Còmmisu a Federico Speciario di [[Missina]], ntô [[1296]]. Iddu si fici fari nu palazzu-casteddu ca addivintò lu centru dô paisi.
 
Appoi lu fèudu arrivò ntê manu di Giuvanni Chiaramunti e ntô [[1392]] addivintò di Birnandu Cabrera, catalanu e conti di [[Muòrica|MuòricaMòdica]]. Ma sò figghiu Giuvanni si ndibbitò un saccu e vinnìu la cità ntô [[1453]] a Don Periconio II dê Naselli , nòbbili d'antica famigghia ca tènnuru lu feudufèudu finu ô [[XVIII sèculu]] e, sutta iddi, lu Còmmisu arrivò a na bona pusizzioni ecunòmica e suciali grazzi a liggi chiùcchiù muderni.
 
A cumminzari dû [[XVII sèculu]] ûlu rinnuvamentu ca c'era statu nta li sèculi apprima, s'abblocca pi tanti mutivi: la funnazzioni dû Casali di Vittoria cu tanti cummisari ca si nni fujeru a Vittoria, la pesti dû [[1624]] e, appoi, lu tirrimotu dû [[1693]], cu 90 morti.
 
Ma li cummisari cuntinuaru a travagghiari e rifìciru li casi abbattuti ntô stili baroccu.
 
Ntô piriudu dû fascismu a Còmmisu vinni fatta na basi militari. Nta fini dû [[1944]], Badoglio, ca era lu prisidenti n càrrica, cummannò a tutti li surdati taliani di turnari n guerra.
Ma li cummisari èranu stanchi dâ guerra e allura attacaru la prifittura e dichiararu la ripùbblica ndipindenti dô Còmmisu, ca durò sulu pi dù misa. L'artefici di sta ripùbblica foru arristati e si nni jeru a [[Ustica]].
 
Ma la nova ripùbblica li fici nèsciri e turnari oô Còmmisu.
 
==Storia ricenti==