"Baroccu sicilianu" : Diffirenzi ntrê virsioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
Nuddu riassuntu dû canciamentu
 
nNuddu riassuntu dû canciamentu
Riga 1:
[[Image:Catane Badia Di Sant Agata.jpg|thumb|250px|right|''Figura 1'': Baroccu Sicilianu. "Chiesa della Collegiata" a [[Catania]] prugittata di [[Stefanu Ittar]] versu lu [[1768]].]] Cu l'esprissioni '''Baroccu sicilianu''' si intenni la spiciali forma chi pigghiau l'[[architittura]] [[Barocca]] in [[Sicilia]] ntê seculi XVII e XVIII, ricanuscibbili nun sulu dè sò tipichi linî curvi e mutivi dicurativi Barocchi ma puru dê maschiri e putti, e di l'apparenza particularmenti sgargianti raramenti visibbili a autri banni. Nzinu a picca tempu fa stu stili avia statu studiatu riconusciutu e apprizzatu picca, nunustanti lu studiu piunieristicu di [[Anthony Blunt]].

Lu stili dû Baroccu Sicilianu emergìu in sèguitu ô ciurìri di ntirventi di ricustruzioni succiduti ô divastanti [[tirrimutu]] chi invistiu la Val di Notu ntô [[1693]]. Prima di sta data lu stili Baroccu avìa statu usatu nta l'isula in manèra ingenua, provinciali e comu forma dialittali, evoluta dall'architittura autoctona chiuttostu chi dirivatu dê granni architetti barocchi di [[Roma]]. In seguitu ô tirrimotu, architetti lucali, assai studiaru a Roma, truvaru na abbunnanza di oppurtunitati di ricriari lu chiù sufisticatu Baroccu pupulari di l'èbbica. Lu travagghiu, e lu novu geniri intrudottu ispirò ultiriuri architetti lucali a seguirni l'esempiu. Versu lu 1730 architetti nativi cumpitenti e patruni dû stili Baroccu arrivaru ê vertici di l'architittura dill'isula. La ntirpritazzioni dû stili puratò a na forma d'arti pirsunalizzata e radicata ntô tirritoriu. Ntô pinultimu dicenniu dû XVIII seculu lu stili finiu pòi cu l'essiri rimpiazzatu dê novi modi chi prupunevanu lu [[neoclassicismu]]. L'era Barocca dâ Sicilia, adorna e riccamenti dicurata, riflitteva pirfittamenti la storia suciali dû paisi a du tempu, e vinni a simbuliggiari lu cantu dô cignu dâ nobbiltati siciliana. Lu finòminu innicatu cumu Altu Baruccu Sicilianu durò sulu cinquanta anni, ma lassau su l'isula nu marchiu di identitati architittonica distinatu a durari finu al XXI siculu.
 
L'[[UNESCO]] ha classificatu diversi dû sud est dâ Sicilia, [[Notu]], [[Rausa]], [[Catania]], [[Sarausa]], [[Caltaggiruni]], [[Palazzolu Acreidi]], [[Muorica]], e [[Scicli]] ô patrimoniu munniali di l'umanità ntô [[2002]] pi l'unicità di st'architittura tardu barocca. Esempi di baroccu sicilianu si ponnu truvari praticamenti nta tutti li cità dâ Sicilia sud-orientali.
 
[[it:Barocco siciliano]]