"Baroccu sicilianu" : Diffirenzi ntrê virsioni

Lu stili dû Baroccu Sicilianu emergìu in sèguitu ô ciurìri di ntirventi di ricustruzzioni succiduti ô divastanti [[tirrimutu]] chi nvistiu la Val di [[Notu]] ntô [[1693]]. Prima di sta data lu stili Baroccu avìa statu usatu nta l'isula in manèra ngenua, pruvinciali e comu forma dialittali, evoluta di l'architittura autoctona chiuttostu chi dirivatu dî granni architetti barocchi di [[Roma]]. In sèguitu ô tirrimotu, architetti lucali, assai studiaru a Roma, truvaru na abbunnanza di oppurtunitati di ricriari lu chiù sufisticatu Baroccu pupulari di l'èbbica. Lu travagghiu, e lu novu gèniri ntrodòttu ispirò ultiriuri architetti lucali a siquirinni l'esempiu. Versu lu [[1730]] architetti nativi cumpitenti e patruna dû stili Baroccu arrivaru ê vèrtici di l'architittura di l'ìsula. La ntirpritazzioni dû stili puratò a na forma d'arti pirsunalizzata e radicata ntô tirritoriu. Ntô pinùrtimu dicenniu dû [[sèculu XVIII]] lu stili finìu pòi cu l'essiri rimpiazzatu dî novi modi chi prupunìanu lu [[neoclassicismu]]. L'era Barocca dâ Sicilia, adorna e riccamenti dicurata, riflitteva pirfittamenti la storia suciali dû paisi a ddu tempu, e vinni a simbuliggiari lu cantu dû cignu dâ nubbilitati siciliana. Lu finòminu innicatu cumu Autu Baroccu Sicilianu durò sulu cinquanta anni, ma lassau su l'ìsula nu marchiu di identitati architittònica distinata a durari finu ô [[sèculu XXI]].

 

 

[[it:Barocco siciliano]]