L'urìggini di sta forma di [[tiatru]] s'attrova assai arreri ntô [[sèculu XIV]]. Nzèmmula cû ''Kyōgen'', facìanu parti dâ forma drammaticadrammàtica nutata comu [[Sarugaku]]. Mentri lu nô era cintratu suprô [[ballu]] e suprô cantari, lu ''Kyōgen'' era supratuttu basatu suprê dialoghidiàlughi e la mpruvisazzioni.
ÔA partiri dû [[sèculu XVI]] li dudù gèniri si divirsificaru. Lu nô vinìa ricitatu d'attura mmaschiracu màschiri e era basatu supra testi scritti. Li primi ni vennu dû [[sèculu XV]] ma la maggiuranza fu cumposta ntô [[sèculu XVI]]. Mmeci lu ''Kyōgen'' cuntinuava a basarisibasàrisi pi granni parti suprâ mpruvisazzioni. Li pirsunaggi principali dûndû nô sunnu èssiri supranaturali (divinità, spìriti) o puru pirsunaggi stòrici o ligginnari. Pi stu rispettu si diffirinzava macari dû ''Kyōgen'' dû quali li prutagunisti sunnu spissu genti cumuni.
[[File:Noh mask02.jpg|thumb|right|180px|Màschira di pirsunaggiu di fìmmina]]
Lu primu scritturi di nô era [[Kan’ami Kiyotsugu]] ([[1334]]-[[1384]]). Nzèmmula cu sò figghiu [[Zeami|Zeami Motokiyo]] ([[1363]]-[[1443]]) e cu sò niputi [[Motomasa Jūrō]] ([[1394]]-[[1431]]) fòrmanu la triaditrìadi dâ scola ''Kanze''. Zeami è forsi l’auturi cchiù mpurtanti d'ogni èbbica cu armenu dudù centu òpiri.
Ntô nô li muvimenti di l'attura sunnu strimamenti stilizzati e ridotti â basa. Nichi cenninzinghi dâ testa o muvimenti dû corpu hannu significati pricisi pricisi. La scena e li pirsunaggi assicùtanu tutti na scempra fissa e sìmprici.
La mùsica d'accumpagnamentu veni sunata cu strumenti a flautuflàutu e a pircussioni (''ōtsuzumi'', ''kotsuzumi'', tammuri). Asìstinu tuttora inn [[Giappuni]] circa 1.500 attura di nô e cincu scoli principali, tra li quali attruvamu la stòrica Kanze.<br />
