L'ùrtima distruzzioni di Catania

Agghiri li tri e tri quarti di nutti, dû novi di jinnaru di l’annu 1693, la terra attrimò cu na viulenza tali ca tanti fàbbrichi e tanti casi foru danniggiati e ntra li pirsuni si cuntaru novi morti.

Tutta la nuttata la genti stetti ntê cresî a prijari e quannu agghiurnò si vitti ca li mura di quasi tutti li casi èranu aperti e tanti assai pronti a sdirubbari.

Chissu successi di venniridìa; sabbutudìa nun succiudìa nenti; duminicadìa, quattr’uri doppu menzujornu, n'àutra scossa fici sdirrubari lu campanili di la cattitrali; nenti cchiù pi tuttu lu jornu, ma a l’ottu e tri quarti, doppu ca si sintìu un terrìbbili scrùsciu suttirràniu, comu nu ventu spavintusu, nzèmmula a scoppi cuntìnui, la terra tutta si scossi accussì forti ca ogni òmu attummuliò ncunzapivulmenti.

Stu tirrimotu, sdirubbò quasi 60 citati nta la Sicilia urientali e ammazzò, chê mura e li casi e tuttu chiddu ca cascò, la maggiur parti di l’abbitanti.

La citati di Catania si sdirubbò cumpritamenti e vurricò sidicimila dî sò abbitanti.

Sùbbitu doppu sta trimenna scossa, di la vucca di lu Mungibeddu si vìttiru tanti lingui di focu ca calàvanu pi lu cuntornu.

Nzèmmula, macari lu mari fici sèntiri la sò vuci: lu sò funnali àppi un sullivamentu accussì forti, ca l’acqua sghiddò nta l’aria e pi tutti li lati.

Li catanisi aristati vivi, s’attruvaru mmenzu a na granni timpesta di acqua, fangu e petri.

Zoccu avìa arristatu addritta doppu lu tirrimotu, fu trascinatu avanti e arreri di dda granni massa d’acqua, e accussì tanti òmini morti e vivi.

Ancora na vota, Catania, vinìa distrutta.

Talìa videmma cancia