Uligarchìa
L'Uligarchìa (di lu grecu anticu "oligoi" (ὀλίγοι) = picca e "archè" (ἀρχή) = putiri, cumannu) è lu furma di cuvernu di na minuranza, di nu gruppu strinciutu di pirsuni e dittu ppi chissu macari Cuvernu di Picca.
Nti la Grecia antica la palora uligarchìa annincava nu cuvernu na classi suciali scigghiuta 'n basi a lu cenzu (a li sordi), anveci ca di la nasciuta, riquisitu funnamintali anveci nti nu cuvernu aristucràticu.
Nti l'Ateni di lu V sèculu a.C. cci fu lu cuvernu uligarchicu di li Quattrucentu nti lu 411 a.C. e li riggimi di li Trenta Tiranni nti lu 404 a.C..
Nti la tradizzioni di lu pinzeru grecu, sistimata di Aristòtili, l'uligarchìa è na furma di cuvernu "tinta", no picchì è anti-dimucràtica, ma picchì ddi picca esèrcitanu lu putiri 'n manera sbagghiata, o picchì nun n'hannu lu dirittu o picchì lu fannu contru li liggi o, ppi finiri, picchì l'esèrcitanu favurennu li ntiressi pirsunali contru chiddi di la cumunitati. Siddu, anveci, li picca ca esèrcitanu lu putiri lu fannu 'n manera liggittima e taliannu lu ntiressi ginirali, tannu lu sò cuvernu è chiddu di li megghiu, e dunca n'aristucrazzìa. Sicunnu Aristòtili l'uligarchìa è dunca la furma malata di l'aristucrazzìa.