Anacrionti
Anacrionti ('n grecu anticu Ανακρέων, Anakréon; Teu, avveri lu 570 a.C. – avveri lu 465 a.C.) fu nu pueta grecu.
Cummattìu, pirdennu lu scutu comu Archìlucu e Alceu, contru la nvisioni pirsiana, avennu ad abbannunari la patria 'n sècutu di la pirduta. Campau assai tempu a la corti di Pulìcrati di Samu, unni ancuntrau Ìbicu e Simònidi. Na liggenna cunta ca murìu assai vecchiu ppi nu cocciu di racina, la tradizzioni ni tramannau macari nu Anacrionti ca cci piacìa macari vìviri assai, ma li stòrichi nun sunnu tutti d'accordu.
Li sò òpiri, urdinati di li filòluggi alissandrini, sunnu spartuti ntî 5 o 6 libbra (di chisti n'arrèstanu 160 frammenti) di Scolii, iònichi rivardu lu dialettu, ma iòlichi rivardu lu cuntinutu, ca tràttanu temi diversi comu l'amuri, lu cantu e la manciata.