Gugghiermu II, Duca di Pugghia e Calabbria

Gugghiermu II (1095 – 4 di austu 1127) fu nu duca nurmannu, dû Ducatu di Pugghia e Calabbria dû 1111 ô 1127. Figghiu e succissuri di Ruggeru Borsa e di Adela di Fiandra, ex riggina di Danimarca n quantu vìduva di Canutu IV. Fu macari fratastru di Carlu lu Bonu di Fiandra.

Sparti dû tìtulu ducali di Pugghia e Calabbria, Gugghiermu riditau dû patri puru lu stissu caràttiri dèbbuli e allannaratu: duranti lu sò regnu, iddu dimustrau nfatti tutta la sò mancanza d'abbilitati ntô cuvirnari, ca misi n pirìculu la stabbilitati dî dumini pinisulari di l'Autavilla. Tra picca tempu vinni n cunflittu cû cucinu Ruggeru II di Sicilia, unu scontru sciogghiutu sulu câ ntramissioni di papa Callistu II, chi ntôl 1121 riniscìu a pacificari li dui rivali. Gugghiermu e Ruggeru s'arrivaru a n'accordu, in basa ô quali lu conti di Sicilia prucurau ô cucinu unuo squatruni di cavaleri cu cui mpidìu la rivurtata dû baruni Giurdanu di Arianu. Pi scanciu, Gugghiermu abbannunau li propi pusessi n Sicilia e Calabbria.

Ntô 1114 sposau na figghia dû conti Rubbertu di Caiazzu, Guaidalgrima, ma li dui nun nnàppiru figghi. Â sò morti, ntô giugnettu del 1127, Gugghiermu nun avìa redi ligìttimi e tutta l'Italia miridiunali normanna fu riditatu dû cucinu Ruggeru, futuru Re di Sicilia.

Rifirimenti

Matthew, Donald. The Norman Kingdom of Sicily, 1992

Vuci currelati

	Storia dâ Sicilia
pristoria \| èbbica finicia \| èbbica greca \| èbbica rumana \| èbbica vànnala \| èbbica gòtica \| èbbica bizzantina \| èbbica àrabba \| èbbica nurmanna \| èbbica sveva èbbica angiuina \| èbbica aragunisa \| èbbica spagnola \| èbbica piemuntisa \| èbbica burbònica \| èbbica cuntimpurània