Rubbertu lu Guiscardu

Rubbertu d'Autavilla, dittu lu Guiscardu, zzoè lu furbu (Hauteville-la-Guichard, circa 1015 - Cefalonia, 17 di giugnettu 1085), lu sestu figghiu di Tancredi d'Autavilla, frati di Ruggeru I di Sicilia, fu duca nurmannu di Pugghia, Calabbria e Sicilia dû 1059 ô 1085.

Rubbertu cu sò frati Ruggeru ntî na stampa dû '800.

Li frati cchiù granni d'Autavilla cumpareru n Italia miridiunali versu lu 1035 cu l'arrivata di Gugghiermu e Druguni. Comu l'àutri surdati di vintura nurmanni, fìciru parti nni vari sciarri tra li bizzantini e li longobbardi.

Ntô 1057 lu terzu frati, lu conti Unfredu morìu, lassannu li dui figghi minurenni Abbilardo e Ermannu sutta la tutela dâ muggheri Gaitelgrima di Salernu, già vìduva di Druguni. Forti dû successu ottinutu ntô campu di guerra a Civitati, Rubbertu richiamau p'iddu stissu la succissioni e si pigghiau lu tìtulu cumitali di Pugghia e Calabbria, ufficializzatu n sèquitu di nu trattatu, lu trattatu di Melfi firmanu cû papa Nicculò II ntô 1059. Cunfiscau li pusessi dû frati mortu, privannu li dui niputi dâ sò ligìttima riditati. Culligatu cû frati minuri Ruggeru s'abbijau â cunquista dî tirritori nun ancura suttamisi di Pugghia e Calabbria, mentri Riccardu, sò cugnatu n quantu maritau dâ soru Fresenda, si mpatrunìu dû Principatu di Capua.

La nvasioni dâ Sicilia accuminzau ntô 1061 câ presa di Missina, fatta cu facilitati chî forzi uniti di Rubbertu e Ruggeru. La cunquista dâ Sicilia si cuntinuassi pi n'àutri trent'anni, l'ùrtimu casteddu saracinu vinciutu sei anni doppu la morti di Rubbertu ntô 1085, lassannu Ruggeru lu cchiù forti dâ casata Autavilla.

La spidizzioni bizzantina

Rubbertu avìa eccizziunali doti militari, ma nun si cuntintava di amministrari pirsunarmentui li tirritori cunquistati. Sò frati Ruggeru, ô cuntrariu, am anu a manu chi avanzava 'n Sicilia mittìa li basi di n'amministrazzioni nurmanna forti. Rubbertu, â fini dâ sò vita pruggittau di cunquistari Costantinòpuli, unni lu mpiraturi all'èbbica era dèbbuli a causa macari di l'attaccu dî turchi selgiuchidi. La figghia di Robbertu, mannata a Costantinòpuli pi maritarisi cô principi, e futuru mpiraturi fu vattiata cô nomu di Elena cô ritu ortudossu, e doppu nu certu tempu fu chiusa ntî nu cunventu, nveci di divintari mpiratrici. Chista fu la scusa chi Robbertu circau pi 'nvadiri li tirritori bizzantini. La campagna militari, accumpagnatu di sò figghiu Ruggeru Borsa e di sò mugghèri Sichelgàita, cèlibbri puru idda pi l'arti militari, fu na catastrufi, puru a causa di na maladdìa chi si diffunnìu pê truppi e chi fu fatali ô stissu Rubbertu, chi murìu a Cefalònia ntô 1085.

Pridicissuri:	Conti di Puggghia e Calabbria	Succissuri:	[[Mmàggini:{{{Mmàggini}}}\|30px]]
Unfredu	1057–1059	-	I
			II
			III
			IV
			V
			VI
			VII
			VIII
			IX
			X
	con
con	con	con
Unfredu	{{{data}}}	-

Pridicissuri:	Duca di Puglia, Calabria e Sicilia	Succissuri:	[[Mmàggini:{{{Mmàggini}}}\|30px]]
Novu tìitulu assignatu di Niccolò II	1059–1085	Ruggeru Borsa	I
			II
			III
			IV
			V
			VI
			VII
			VIII
			IX
			X
	con
con	con	con
Novu tìitulu assignatu di Niccolò II	{{{data}}}	Ruggeru Borsa

Pridicissuri:	Conte di Sicilia	Succissuri:	[[Mmàggini:{{{Mmàggini}}}\|30px]]
Novu tìitulu assignatu di Niccolò II	1059–1085	Ruggeru I di Sicilia	I
			II
			III
			IV
			V
			VI
			VII
			VIII
			IX
			X
	con
con	con	con
Novu tìitulu assignatu di Niccolò II	{{{data}}}	Ruggeru I di Sicilia

Lijami di fora

(EN) Rubbertu lu Guiscardu

Purtali di la Calabbria – Jiti a l'artìculi di Wikipedia supra la Calabbria.

	Storia dâ Sicilia
pristoria \| èbbica finicia \| èbbica greca \| èbbica rumana \| èbbica vànnala \| èbbica gòtica \| èbbica bizzantina \| èbbica àrabba \| èbbica nurmanna \| èbbica sveva èbbica angiuina \| èbbica aragunisa \| èbbica spagnola \| èbbica piemuntisa \| èbbica burbònica \| èbbica cuntimpurània