Nina Siciliana, canusciuta puru comu Nina da Messina, Monna Nina o Nina di Danti, lu nomu pricisu nun è canusciutu, e l'appillativu "Siciliana" fa sulu rifirmentu ê sò uriggini, fu na puitissa siciliana dâ fini dû XIII sèculu.

Lu sunettu di Monna Nina, ntî lu libbru Histoire des langue romanes di M.A. Bruce-Whyte, pubbricatu n Francia ntô 1841.

Di idda n'agghicau nu sunettu, di na currispunnenza epistulari cû pueta Danti di Maianu. N'autru sunettu, Tapina me ci fu attribbuitu dû Trucchi nu filòlugu tiscanu dû '800.

Liami di fora

cancia